Innocent bystanders!

Για δες κάτι ώρες που με πιάνουν οι σκέψεις!

Όχι ότι είμαι κουρασμένος ή κάτι τέτοιο, αλλά να... δεν είναι και φυσιολογικό μετά τόσο καιρό και στη μέση της νύχτας να κάθομαι να γράφω!

Ανακάλυψα λοιπόν με την όση εμπειρία μάζεψα από αυτή την ζωή, πως καλύτερα τελικά είναι να τα λες -ή και να τα γράφεις - υπ' ατμόν, όταν σου έρχονται ρε παιδί μου. 

Αυτά που λένε ότι πρέπει να κάθεσαι να σκέφτεσαι πριν κάνεις οτιδήποτε είναι μόνο για να συμβουλεύεις με ύφος χιλίων καρδιναλίων τα παιδιά σου και τίποτα παραπάνω!

Λοιπόν, για να μην πλατειάζω, ζω μεγάλες στιγμές!

Ε ναι! Τι να πω δηλαδή που η μισή πατρίδα μου και βάλε είναι στημένη μπροστά στην τηλεόραση για να δει τις επικές μάχες των Ελλήνων εναντίων των τούρκων (πρόσεξε το κεφαλαίο στους δικούς μου και το μικρό στους άλλους!) στον τρομακτικό στίβο του survivor, οι γνωστοί 300 (μείον κάτι ελλείψεις...) κάνουν ότι μπορούν για να βυθίσουν εμάς τους υπόλοιπους περισσότερο, η λατρεμένη κάστα των εμπορουπαλλήλων  (της οποίας κάποτε και εγώ υπήρξα ενεργό μέλος) άνοιξε πόλεμο κατά πάντων για το δικαίωμα της Κυριακάτικης ξεκούρασης και όλοι οι υπόλοιποι απλά σχολιάζουν τα πάντα στο facebook πίνοντας φραπέ με τα πόδια στο τραπέζι!

Καμιά δουλειά θα κάνουμε λέμε!

Μετά την ατελείωτη εισαγωγή, πίνοντας bourbon και ακούγοντας Eric Clapton, ας μπω και στο θέμα:

Τελικά ρε αδερφέ, είναι κανείς που να τον νοιάζει να πάει λίγο μπροστά με αυτά που έχει ή ακόμη νομίζουμε όλοι ότι ζούμε το '81;

Οι Αμερικάνοι (κακό παράδειγμα μεν συνολικά, πολύ καλό για την περίσταση δε) λένε: "Όταν η ζωή σου δίνει λεμόνια, κάνε λεμονάδα"

Προσαρμόσου ρε αδερφέ δηλαδή, τι κάθεσαι; Λεφτά να βρέξει... ΔΕΝ πρόκειται! Αλλά όταν δημιουργείς κάτι, ότι και αν είναι αυτό, ΔΕΝ τα παρατάς, ΔΕΝ το βάζεις κάτω, ΔΕΝ σταματάς τη μάχη. Αυτή είναι η κατάσταση τώρα, τι να κάνουμε δηλαδή.

Βέβαια, όπως λέω πάντα σε όλους και κυρίως στα παιδιά μου: "Τίποτα δεν είναι αναγκαστικό, τίποτα δεν γίνεται με το ζόρι" σε μια ευνομούμενη πολιτεία εννοείται!

Αλλά οι γονείς μου με έμαθαν πως όταν κάτι δεν μου ταιριάζει να μην ασχολούμαι με αυτό ούτε κατά διάνοια! 

Και κυρίως; Να μην εμπλέκω και άλλους σ'αυτό, innocent bystanders που λένε και οι Αμερικάνοι (παρ' το κακό παράδειγμά πάλι!).

Απών!

Περνάει ο χρόνος. Πιο γρήγορα απ' ότι φανταζόμουν όταν αλόγιστα ξόδευα την εφηβεία μου!
Ανελλιπώς το ρολόι χτυπά και κάθε χρόνο φαίνεται σαν να χτυπά γρηγορότερα. Εντυπωσιακό έτσι;
Ποιος το περίμενε. Κάποτε λέγαμε θα κατακτήσουμε τον κόσμο σε 24 ώρες!
Τώρα πια το 24ωρο δεν φτάνει ούτε για να βάλεις στην σειρά τις σκέψεις σου. Και ο "γεμάτος" κόσμος μου αδειάζει επικίνδυνα!
Κάποιος πρέπει να μου το είχε πει κάποτε, δεν θυμάμαι πια τόσο καλά, θυμάμαι μόνο πως γέλασα!
Γέλασα με την ψυχή μου!
Μου το είχε πει, "...αυτά που θέλεις θα φεύγουν και αυτά που δεν σε νοιάζουν θα επιμένουν!"
Και εγώ γέλασα....
Και μήπως θα είχα κάνει κάτι διαφορετικά; Μάλλον όχι.
Απόντες! Όλοι απόντες!
Και αυτοί που χρειάζομαι περισσότερο έφυγαν! Κάποιοι για λίγο, προσωρινά, κάποιοι δεν θα ξανάρθουν. Ποτέ....
Όμως όπως και να'χει, δεν είναι κανένας τους εδώ. Δεν έχει σημασία να σ'αγαπούν ή να σε θυμούνται. Στο τέλος είσαι πάντα μόνος!
Και κλείνεσαι περισσότερο, στιγμή στην στιγμή. Και όλοι σε ρωτούν τι έχεις, κανένας δεν ρωτά γιατί το έχεις αυτό που έχεις. Κανείς δεν ρωτά την αιτία, όλοι ζουν για την στιγμή. Κανένας δεν σκέφτεται τι θα απομείνει πίσω... όταν η καρέκλα θα αδειάσει... όταν όλοι οι υπόλοιποι θα έχουν παραπάνω ανάσες...
Και το ρολόι χτυπάει... ανελλιπώς, ασταμάτητα...
Χθες έπρεπε να είσαι χαρούμενος, ανάμεσα σε ανθρώπους, όχι όλους, αυτούς που πρέπει αυτούς που χρειάζεσαι περισσότερο, αυτούς που έχεις ανάγκη!
Έπρεπε! Αλλά ήσουν και εσύ απών! Ούτε ο ίδιος δεν παρουσιάστηκες στην ετήσια φιέστα, ούτε εσύ ήσουν παρών!
Δεν έχει πισωγύρισμα τώρα. Αυτή η Δευτέρα δεν θα ξαναπεράσει, ούτε και η Τρίτη και καμιά άλλη μέρα που περνάει δεν θα ξαναπεράσει. Ο Αχέρωντας άρχισε να κατηφορίζει και ποτάμια σαν και αυτό δεν αλλάζουν πια την πορεία τους!
Μέχρι οι απουσίες να γίνουν πολύ περισσότερες από τις παρουσίες.
Απών!

I will survive!

Ο ουρανός δεν είναι πια καλοκαιρινός και η μέρα... αχ η μέρα μίκρυνε όπως μίκρυνε ο χρόνος μου στη γη... Δεν υπάρχει νόημα πια, η προσπάθεια είναι λίγη παρ΄ότι η θέληση είναι μεγάλη!
Δείχνει ο κόσμος να μην θέλει τους μεσήλικες ανάμεσά του!
Όλα με πολεμούν! Δεν υπάρχει τίποτε πια για να ελπίζεις;
'Ολα πια μάταια; Τελείωσε ο αγώνας και ο διαιτητής σφύριξε τη λήξη και δεν άκουσα το σφύριγμα;
Ε όχι βέβαια! Εκεί που λές πως βρήκες τοίχο, υπάρχει πόρτα! Στα κλειστά παράθυρα υπαρχει χαραμάδα γερασμένη που δεν μπορεί να κρατήσει την αχτίδα!
Δεν χάθηκε ο πόλεμος! Μπορεί η μάχες, μια μετά την άλλη να χάνονται, η Μητέρα των μαχών όμως δεν ήρθε ακόμη!
Μέτρα τις νίκες και τις ήττες, κι αν οι ήττες είναι πιο πολλές, τίποτε δεν τελείωσε ακόμη! Ετοιμάσου για την επόμενη... Έτσι και αλλιώς, αυτό έμαθες τόσα χρόνια, να ετοιμάζεσαι για την επόμενη μάχη!
Κάν'το όμως όσο πιο καλά μπορείς, γιατί η επόμενη ίσως να είναι η τελευταία...
Μπορεί ναι, μπορεί και όχι! Δεν ξέρεις... Αν το ήξερες, όλα θα ήταν αλλιώς! Όμως.. ΔΕΝ το ξέρεις!
Ετοιμάσου! Υπάρχουν άλλοι που στηρίζονται στην ετοιμασία σου για την μάχη! Δώστους δύναμη! Δώσε δύναμη σε εσένα! Και ΠΟΛΕΜΑ γι'αυτούς!
Πολέμα σαν να μην υπάρχει αύριο... και θα δείς! Οι νίκες θα έρθουν, στο υπόσχομαι!
Μου το υπόσχομαι! Γιατί το νιώθω... Το ξέρω!!!!

Ο Ηλίθιος είναι Ανίκητος

Ο ηλίθιος είναι ανίκητος!

Πέρασε πάλι ο καιρός! Έφυγε ο "δύσκολος" χειμώνας και - δυστυχώς για όλους μας - ήρθε ένα ακόμη πιο δύσκολο καλοκαίρι και αυτό κοντεύει να τελειώσει! Για μια ακόμη φορά, θα μπορούσα να γράψω βιβλίο περιγράφοντας αυτά που ζω! Για ακόμη μια χρονιά, προσπαθώ να βγάλω τα προς το ζείν, με την σωματική μου ρώμη και τον ιδρώτα μου - κυριολεκτικά!
Και δεν είμαι ο μόνος θα προσθέσουν κάποιοι, μαζί τους και εγώ,
Δεν είναι και τίποτε διαφορετικό ρε αδερφέ στο φινάλε, από αυτά που προσπαθεί να κάνει ο καθένας μας ούτως ή άλλως! - θα πούν όλοι όσοι διαβάσουν. Εννοείται, θα συμφωνήσω!
Το διαφορετικό της υπόθεσης, είναι οι "ειδικές" συνθήκες κάτω από τις οποίες ο ιδρώτας και η ρώμη των σαρανταέξι μου χρόνων θα με βοηθήσουν να βγάλω το πολυπόθυτο "μεροκάματο"!
Ένα έχω να πω χωρίς της διάθεση να κουράσω: τα γνωμικά που μας άφησαν οι "παλιοί" δεν έχουν εφαρμογή, "Ο σκοπός ΔΕΝ αγιάζει τα μέσα" σε καμία των περιπτώσεων!  και στην τελική, "η κατσαρόλα στο τραπέζι" Έχει αξία, ηθική, ψυχική, σωματική, που ΔΕΝ καλύπτεται από το αποτέλεσμα ΠΟΤΕ!!!!
Σοβαρά τώρα! Ο καιρός θα περάσει, θα τελιώσει το "μαρτύριο", θα προσπαθήσω να ξεχάσω - για μια ακόμη φορά - την κατακερματισμένη αξιοπρέπειά μου και θα ζώ με την αυταπάτη ότι "έφερα το ψωμί στο τραπέζι"!
Κάποτε ξεγελούσα τον εαυτό μου μονολογώνταςότι "Τα παιδιά μου μια μέρα θα καταλάβουν και θα εκτιμήσουν την προσπάθεια, την απουσία και όλα τα παρεπόμενα", όμως έφτασα στα "μόλις σαράντα επτά" για να βγάλω στην επιφάνεια αυτό που μέσα μου με κάιει : "Δεν θέλω ποτέ τα παιδιά μου να καταλάβουν ότι πούλησα και μάλιστα πολύ φτηνά την αξιοπρέπειά μου, για να συνεισφέρω πέντε ψωροδεκάρες στον ετήσιο οικογενειακό προυπολογισμό", ώντας άνεργος σε μιά εποχή που η ιδιότητα αυτή, όχι μόνο δεν αποτελεί ντροπή αλλά είναι και κάτι τελείως κοινό!
Εννοείται και προσυπογράφω σε αυτό, πως "η δουλειά δεν είναι ντροπή", το να κάνεις τον χαζό στο χαζότερο όμως, είναι η υπέρτατη ντροπή! Το να υποχωρείς ως ανώτερος στον βλάκα είναι η υπέρτατη ντροπή, το να μην υπερασπίζεσαι την αξιοπρέπεια σου αλλά και των συνυπαρώντων σου είναι η υπέρτατη ντροπή! Το να κάνεις τον σκλάβο περιμένοντας την ελευθερία και να χώνεσαι βαθύτερα στην σκλαβιά είναι Η Υπέρτατη Ντροπή!!!!
Είναι γνωστό τις πάση, ότι "ο ηλίθιος είναι ανίκητος"! Συμφωνώ απόλυτα! Αφού είναι έτσι - θεώρημα - εγώ που προσπάθησα να λογικέψω τον ηλίθιο πως πρέπει να λέγομαι;
Και αποτελεί δικαιολογία ικανοποιητική ότι είναι το μοναδικό που είχα να κάνω αλλιώς θα πεινούσαμε;
Και αν ο ηλίθιος τυγχάνει και ΚΟΛΩΠΑΙΔΟ, τότε εγώ που προσπάθησα να συνεργαστώ με αυτόν πως λέγομαι;
Θεέ μου συγχώρα με, γιατί αυτή την στιγμή ούτε εγώ ο ίδιος δεν μπορώ να το κάνω!

Σοβαρά τώρα;

Σοβαρά τώρα;
Κάνει και δηλώσεις υπέρ του Συντάγματος και κατά της "Εγκληματικής οργάνωσης" της Χ.Α. ο κος ... Μαυρουδής (Μάκης) Βορίδης ;;;;;;

Ο εντιμότατος (και σταθερότητος στις πολιτικές του απόψεις επιτρέψτε μου να πω!) Βο(υ)λευτής της Ν.Δ. προφανώς θα πρέπει να ξεχνά την πολιτική του "καταγωγή" ή/και την (παρα)πολιτική του "δράση" κατά την διάρκεια της "πολιτικής" του "νιότης"!
Κατ' ελάχιστον, μάλλον δεν θα πρέπει να έχει πρόσβαση στο διαδίκτυο ούτε στο γραφείο του, ούτε στο σπίτι του, αλλά και πουθενά αλλού, άλλως δεν μπορείς να εξηγήσεις το πόσο "κοντή" μνήμη στα όρια του χρυσόψαρο διαθέτει ο εν λόγω "κύριος", καθώς οι φωτογραφίες του με το τσεκούρι στο χέρι αλλά και παραλλαγές αυτών, έχουν πλημμυρίσει το διαδίκτυο!

Και άντε ο κος Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος!
Εσείς κ.κ. του STAR Channel, πόσο πλάκα μπορεί να μας κάνετε;
Πιστέψατε έστω και για μια στιγμή ότι αυτός ήταν ο κατάλληλος που έπρεπε να προβάλετε στο δελτίο ειδήσεών σας(;!), προκειμένου να περάσει το μήνυμα στον Ελληνικό λαό ότι καμιά μεθόδευση εκ μέρους της κυβέρνησης δεν έλαβε χώρα και ότι όλα αυτά είναι μια προσπάθεια αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης από μέρους της Χ.Α., προκειμένου να ξεχαστούν οι ενέργειές τους ως εγκληματική οργάνωση;
ΣΟΒΑΡΑ ΤΩΡΑ;