Για δες κάτι ώρες που με πιάνουν οι σκέψεις!
Όχι ότι είμαι κουρασμένος ή κάτι τέτοιο, αλλά να... δεν είναι και φυσιολογικό μετά τόσο καιρό και στη μέση της νύχτας να κάθομαι να γράφω!
Ανακάλυψα λοιπόν με την όση εμπειρία μάζεψα από αυτή την ζωή, πως καλύτερα τελικά είναι να τα λες -ή και να τα γράφεις - υπ' ατμόν, όταν σου έρχονται ρε παιδί μου.
Αυτά που λένε ότι πρέπει να κάθεσαι να σκέφτεσαι πριν κάνεις οτιδήποτε είναι μόνο για να συμβουλεύεις με ύφος χιλίων καρδιναλίων τα παιδιά σου και τίποτα παραπάνω!
Λοιπόν, για να μην πλατειάζω, ζω μεγάλες στιγμές!
Ε ναι! Τι να πω δηλαδή που η μισή πατρίδα μου και βάλε είναι στημένη μπροστά στην τηλεόραση για να δει τις επικές μάχες των Ελλήνων εναντίων των τούρκων (πρόσεξε το κεφαλαίο στους δικούς μου και το μικρό στους άλλους!) στον τρομακτικό στίβο του survivor, οι γνωστοί 300 (μείον κάτι ελλείψεις...) κάνουν ότι μπορούν για να βυθίσουν εμάς τους υπόλοιπους περισσότερο, η λατρεμένη κάστα των εμπορουπαλλήλων (της οποίας κάποτε και εγώ υπήρξα ενεργό μέλος) άνοιξε πόλεμο κατά πάντων για το δικαίωμα της Κυριακάτικης ξεκούρασης και όλοι οι υπόλοιποι απλά σχολιάζουν τα πάντα στο facebook πίνοντας φραπέ με τα πόδια στο τραπέζι!
Καμιά δουλειά θα κάνουμε λέμε!
Μετά την ατελείωτη εισαγωγή, πίνοντας bourbon και ακούγοντας Eric Clapton, ας μπω και στο θέμα:
Τελικά ρε αδερφέ, είναι κανείς που να τον νοιάζει να πάει λίγο μπροστά με αυτά που έχει ή ακόμη νομίζουμε όλοι ότι ζούμε το '81;
Οι Αμερικάνοι (κακό παράδειγμα μεν συνολικά, πολύ καλό για την περίσταση δε) λένε: "Όταν η ζωή σου δίνει λεμόνια, κάνε λεμονάδα"
Προσαρμόσου ρε αδερφέ δηλαδή, τι κάθεσαι; Λεφτά να βρέξει... ΔΕΝ πρόκειται! Αλλά όταν δημιουργείς κάτι, ότι και αν είναι αυτό, ΔΕΝ τα παρατάς, ΔΕΝ το βάζεις κάτω, ΔΕΝ σταματάς τη μάχη. Αυτή είναι η κατάσταση τώρα, τι να κάνουμε δηλαδή.
Βέβαια, όπως λέω πάντα σε όλους και κυρίως στα παιδιά μου: "Τίποτα δεν είναι αναγκαστικό, τίποτα δεν γίνεται με το ζόρι" σε μια ευνομούμενη πολιτεία εννοείται!
Αλλά οι γονείς μου με έμαθαν πως όταν κάτι δεν μου ταιριάζει να μην ασχολούμαι με αυτό ούτε κατά διάνοια!
Και κυρίως; Να μην εμπλέκω και άλλους σ'αυτό, innocent bystanders που λένε και οι Αμερικάνοι (παρ' το κακό παράδειγμά πάλι!).
